بازاریابی هومه و نمایشگاه بین المللی تهران یک متن خاطره بازی است. یک خاطره بازی از زمانی که برای توسعه کسب وکار هومه، از نمایشگاه های برگزار شده در نمایشگاه بین المللی تهران بازدید می کنم. تجربه یی که برای من بسیار لذت بخش است.
یازدهمین نمایشگاه بین المللی مادر، نوزاد و کودک، هشتمین نمایشگاه بین المللی کیف، کفش، چرم و صنایع وابسته و دوازدهمین نمایشگاه بین المللی خانه مدرن، معماری داخلی و دکوراسیون سه نمایشگاهی بود که در هفته سوم دی ماه ۱۴۰۰ از تاریخ ۲۱ لغایت ۲۴ دی ماه برگزار شد. و این چندمین تجربه من برای حضور بعنوان بازاریاب چاپ و طراحی در نمایشگاه های برگزار شده است.
آغاز خاطره بازی من در نمایشگاه
وقتی برای اولین بار بعنوان بازاریاب، مدیر فروش و حتی مدیرعامل یک شرکت خدماتی کسب و کار هومه به نمایشگاه رفتم، بسیار خوشحال بودم. خوشحال از اینکه امروز در جایی قرار گرفته ام که برای توسعه کسب و کار خودم تلاش می کنم. کسب و کاری که سرانجام حاصل تجربه ۱۸ ساله و آغاز یک تجربه جدید است. دیروز برای دیگران و امروز برای کسب و کار شخصی خودم تلاش می کنم.
امروز قرار بود مطلب جدید صفحه مقالات هومه بارگذاری شود. اما به یکباره تصمیم گرفتم، از حضور خود در نمایشگاه ها و آنچه می بینم و احساس می کنم نیز بنویسم و آنچه در ذهنم می گذرد را با شما خوانندگان عزیز و علاقه مندان در میان بگذارم؛ به امید آنکه مفید باشد.
تولیدکننده، عرضه کننده و خریدار
برندهای ایرانی بیشماری در نمایشگاه ها شرکت می کنند. به چندین غرفه برندهای تولیدکننده کفش مراجعه کردم. خرید کفش خوب و از همه مهمتر یک کفش ایرانی همیشه دغدغه من بوده و هست. به نزد یکی از غرفه داران رفتم و در حالیکه تمام کفش های تولیدی آنها کپی از برندهای خارجی بود، پرسیدم: ببخشید شما اگر تولیدکننده و صاحب برند هستید، پس چرا تمامی طرح ها و تولیدات شما، کپی برداری از برندهای خارجی است. غرفه دار گفت: برای اینکه ما فقط تولیدکننده کفش هستیم. و برای همین طرح نداریم. اما ما از بهترین اجناس با کیفیت مرغوب استفاده می کنیم. یعنی شما به جای اینکه یک کفش خارجی را با قیمت بالا بخرید، مشابه تولید داخل را با قیمت مناسب تر می خرید. مجدد پرسیدم : اگر من بعنوان مشتری بخواهم تولید با کیفیت شما را خریداری کنم، از کجا باید تهیه کنم؟ غرفه دار گفت: من تولیدکننده هستم. باید به مغازه ها و فروشگاه های معتبر شهر خودتان مراجعه کنید. پرسیدم : پس تفاوت شما بعنوان یک تولیدکننده خوب ایرانی با یک تولیدکننده بی نام و نشان که هر جنسی را استفاده کند، چیست!؟ و من بعنوان خریدار از کجا تشخیص بدهم؟ غرفه دار گفت: بستگی به انصاف مغازه دار دارد. پرسیدم : حداقل مغازه دارهایی که از شما خرید می کنند را به من بگویید که من به آنجا مراجعه کنم؟! غرفه دار گفت: ما اطلاعی نداریم. به جاهای مختلفی می فروشیم. ما تولیدکننده هستیم. می توانید نهایتا به شرکت زنگ بزنید و نام مغازه دارهایی که از ما خرید کرده اند را از آنها بپرسید تا به شما بگویند. این مکالمه یی بود که من با اکثر برندهای تولید کفش داشتم.
با حضور در نمایشگاه ها نکات بسیاری وجود دارد، که ارزش نوشتن دارد. ولی من در این مطلب تنها به یک نکته که از همه آنها مهم تر بود، پرداختم.
وقتی تولیدکننده برایش مهم نیست، خریدار چگونه جنس با کیفیت او را پیدا می کند؟!! تکلیف خریداری که نیازمند و دغدغه خرید یک کفش استاندارد و به روز را دارد، چیست؟
وقتی در بازار، تولیدکنندگان ایرانی بیشترین وقت خود را بر روی کپی کاری و در برخی کارها مونتاژکاری گذاشته اند – آنهم در زمانی که تولیدکنندگان بی نام و نشان نیز کم نیستند، تکلیف خریداری که مغازه دار منصف نمی شناسد، چیست؟
در اینجا، خریدار، مشتری و بازدیدکننده داخلی حلقه مفقوده کدام تولیدکننده است؟
پاسخ ها، نظرات و آموزه های خود را با ما و دیگر خوانندگان در میان بگذارید؟
